روستای امامه | ییلاق شاه قجری

اگر از شلوغی شهر، زندگی ماشینی و دود و ترافیک خسته شده‌اید و دلتان می‌خواهد برای ساعاتی از این هیاهو دور شوید و به قلب طبیعت بروید؛ روستای امامه واقع در ارتفاعات شمال شرقی تهران که یکی بزرگترین روستاهای استان تهران بوده و از جاذبه‌های گردشگری خاصی برخوردار است، می‌تواند انتخاب مناسبی برای شما باشد. روستای امامه در منطقه سرد و کوهستانی قرار گرفته و در هر فصل زیبایی خاص خودش را دارد، در ادامه به معرفی این روستا بیشتر می‌پردازیم.

روستای امامه ییلاقی کوهستانی و زیبا در منطقه رودبار قصران شمیرانات واقع در استان تهران است. این منطقه تاریخی به دو بخش امامه بالا و امامه پایین تقسیم شده است. بخش عمده‌ای از شهرت  این مکان خوش‌آب و هوا را می‌توان مدیون قلعه تاریخی مازیار که در بالاترین نقطه روستا واقع شده‌است، دانست. اولین منظره‌ای که در این روستا توجه گردشگران را جلب می‌کند باغ های پربار از درختان گردو و سیب سرخ شمیرانات است که تا شروع فصل پاییز  زینت بخش این مکان زیبا خواهند بود.

تاریخچه روستای امامه:

امامه از جمله مناطقی است که پس از حمله اعراب خیلی زود از هم پاشید و علت آن فرار و برگشت برخی طایفه‌های تبعیدی حاضر در امامه به شمال بود.

زبان مردم روستای امامه:

زبان مردم امامه تاتی است. البته زبان رایج در امامه مانند اوشان، فشم و لواسان، کاملاً تاتی نیست و زبان مازندرانی هم در آن نفوذ یافته است.

منطقه باغ تنگه

یکی از جاذبه‌های روستای امامه، منطقه باغ تنگه واقع در بخش شمالی این روستا است. شما برای رسیدن به ارتفاعات روستا، قله‌ها و یا در مسیر رفتن به قلعه مازیار از این مکان عبور خواهید کرد. این منطقه به‌دلیل درختان سرسبز و انبوه و همچنین رودخانه پرآب امامه، به محلی دنج و ایده آل برای علاقه‌مندان به پیک‌نیک و گشت‌وگذار تبدیل شده‌است.اگر شما هم به طبیعت علاقه‌مند باشید از دیدن این منطقه لذت خواهید برد.

قلعه‌ی مازیار

قلعه مازیار واقع در شمال شرقی روستا، قدمتی تاریخی مربوط به قرن سوم هجری و در حدود 1200 سال قبل دارد. این مکان تاریخی  به قلعه سنگی نیز معروف است، طبق روایات تاریخی توسط مرداویج ساخته شده و سبکی مشابه قلعه‌های نظامی دارد. وسعت این بنا حدود 900مترمربع و ارتفاعی درحدود 2500متر از سطح دریا داشته و به همین دلیل دسترسی به این مکان از اطراف دشوار بوده و تنها از بخش شمالی میسر می‌شود. در گذشته این مکان دارای دو  بخش شمالی و جنوبی بوده که به‌ تفکیک عامه نشین و شاه نشین می‌نامیدند. این قلعه شامل اتاق ها، باروها، حصار دفاعی، غار، قنات، ارگ و شاه نشین بوده که هنوز بقایای آن در قلعه مشخص است. این قلعه با شماره ۳۹۷۲ در تاریخ 10 مهرماه 1380 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

امامزاده نور

در این روستا چند امامزاده و مکان مذهبی وجود دارد. یکی از این مکان‌ها امامزاده نور است. هنگام بازدید از امامزاده نور از درخت سرو تنومند امامزاده نیز بازدید کنید. اهالی روستا بر این باورند که این سرو ۴۰۰ سال قدمت دارد.

امامزاده شاه حسین

قدمت بنای این امامزاده به دوره ایلخانی برمی‌گردد. این بقعه یک بنای ساده با سقف شیروانی و ضریح کوچک چوبی است.این امامزاده در بافت قدیمی روستا واقع است و تا به حال یک بار در زمان ناصرالدین شاه و مجددا در 1328 مرمت و بازسازی شده‌است. بسیاری از مردم معتقد هستند امام زاده شاه حسین نسبش به امام موسی کاظم (ع) برمی‌گردد.

چشمه پیرحمزه

چشمه پیرحمزه به همراه یک کتیبه تاریخی در ارتفاعات مهرچال قرار دارد. در این مکان نیز یک امامزاده واقع شده‌است. چشمه و امامزاده به تعبیر روستاییان اهل امامه، مکانی مقدس است. طبق گفته‌ی اهالی، آب این روستا نیز از همین چشمه تامین می‌شود. برای رسیدن به چشمه، به وسیله ماشین باید مسیر امامه‌ی بالا و پل باغ تنگه را طی کنید در ادامه‌ی راه امکان سفر با ماشبن وجود ندارد و با حدود سه ساعت پیاده‌روی می‌توانید از این چشمه‌ی مقدس بازدید کنید.

 داستانی تاریخی در دل روستا!

تاریخچه‌ی این روستا به داستان‌های قدیمی در زمان قاجار پیوند خورده است. در زمان قاجار بیشتر روستاهای ییلاقی به عنوان شکارگاه پادشاهان استفاده می‌شدند. در یکی از روزهایی که ناصرالدین شاه برای شکار به ییلاق شمال شرق تهران  و روستای اماه می‌رود ، به دختری چوپان به نام فاطمه علاقه‌مند می‌شود و او را به دربار برده و به عقد خود در می‌ آورد. فاطمه در دربار شاهی به تحصیل می پردازد و به کمالات خاصی می رسد.

بعدها در دربار شاه لقب انیس‌الدوله را می‌گیرد. انیس‌الدوله همان دختری است که با شکستن قلیان‌های حرمسرا، شاه را مجبور به پیروی از فتوای میرزای شیرازی درباره منع تنباکو کرد وی اولین بانوی دربار بود که به اروپا سفر کرد اما خیلی زود و به خاطر ناسازگاری با فرهنگ آن ها به تهران بازگشت.سال ها بعد وقتی که داشتن نام خانوادگی برای مردم اجباری شد بسیاری از خانواده های روستا نام خانوادگی “انیسی” را برای خود انتخاب کردند و هم اکنون نیز طایفه انیسی در این روستا زندگی می کند.

آدرس