سیزده بدر از جشن‌های نوروزی ایران بوده و سیزدهمین روز از ماه فروردین را میگویند. بر اساس اعتقادات ایرانیان باستان، عدد ۱۳ نحس بود و برای بیرون راندن نحسی از خانه‌های خود، آنرا از طریق شادی، پایکوبی و رفتن به طبیعت بدر میکردند، اما سندی مبنی بر صحیح بودن این ادعا وجود ندارد. جشن‌های نوروزی در این روز به پایان میرسد.
فلسفه سیزده بدر
گفته میشود که ایرانیان در قدیم، ۱۲ روز اول فروردین را شادی کرده و در روز سیزدهم جهت اتمام جشن‌های نوروزی، با شادی در طبیعت به آنها پایان میدادند.
دیرینه شناسی
سیزده بدر به مناسبت پیروزی ایزد باران بر دیو یا خشکسالی برگذار میشده و در قدیم نیز این روز، تیر روز نام داشته است. بر اساس پیروزی ایزد باران بر خشکسالی، مردم باید در نیایش روز تیر، از این ایزد یاد میکرده و درخواست باریدن باران کنند. این رسم در میان زرتشتیان امروزی نیز رایج است که خوردنی‌ها و سفره خود را جمع میکنند و جهت بارش باران، به صحرا یا طبیعت رفته و پایکوبی میکنند.
واژه شناسی
سیزده بدر به معنای در کردن نحسی سیزده به طبیعت است و با نگاهی دیگر نیز میتوان گفت که در به جای دره و دشت نیز میتواند جایگزین شود.
این رویداد دارای آیین‌های ویژه‌ای است که در درازای تاریخ پدید آمده و اندک اندک چهره سنت به خود گرفته‌است. از آن جمله میتوان آیین‌های زیر را برشمرد.
گره زدن سبزه
سبزه به رود سپردن
خوردن کاهو و سکنجبین
پختن خوراک‌های گوناگون به ویژه آش رشته
پرتاب ۱۳ عدد سنگ به ویژه مناطق (کرد نشین)
