استان کرمان محل سکونت مردمی با عقاید متنوع دینی و مذهبی بوده که عمدتا تحت تاثیر فضای فرهنگی اسلامی و ایرانی شکل گرفته است. علاوه بر شیعه، پیروان آیین‌های مختلفی نیز در اطراف کرمان با عقاید مختلف مذهبی زندگی میکنند. آداب و رسوم برگزاری جشن‌های مختلف و همچنین عذاداری بین قومیت‌های مختلف مذهبی در کرمان، فرقی با دیگر نقاط ایران ندارد. ایلات مختلفی نیز به کرمان کوچ میکنند که دارای فرهنگ خودشان بوده و تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند.
فرهنگ منطقه کرمان بر دو بنیان شکل گرفته که میتوان از آن به زیستگاه طبیعی و اقلیمی و از سوی دیگر تاریخ سخت و پر جنگ و جدال آن اشاره کرد و به طور کلی میتوان گفت فرهنگ کرمان با اقوام عشایری، جوامع شهری و روستایی عجین شده است.
فرهنگ عشایری: اگرچه تعداد کمی از ساکنین استان کرمان جزو عشایر محسوب میشوند اما بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک این فرهنگ را یدک میکشند و علت آن زندگی عشایر در بخش‌های مختلفی چون جیرفت، بافت، بم و کهروج را در بر میگیرد. مهمترین ویژگی جوامع عشایری، شیوه دامداری سنتی و کوچ ضروری مبرم در الگوی زیست آن به شمار میرود و به تبع این شیوه زیست، فرهنگ رمه‌داری نیز به عنوان وجه قالب این گروه محسوب میشود. از مراسم ویژه این جامعه میتوان به سده سوزی چوبانی، جشن زایش رمه و خضری شدن، جشن سر سال، مراسم قوچ اندازون، آیین شیرواری، مراسم چهلم بهار و…. را نام برد.
فرهنگ روستایی: اگرچه فرهنگ روستایی آمیزه‌ای از فرهنگ عشایری و روستایی است، اما برخی از ویژگی‌های آن باعث تمایز بین فرهنگ عشایری میشود. زمین‌داری، باغبانی و کشاورزی از چیزهایی هستند که در فرهنگ عشایری دیده نمیشوند. شجاعت و بیباکی که در مردم عشایر وجود دارد در مردم روستا به چشم نمیخورد.
