ورزنه شهری در جنوب غربی شهرستان نایین و در شرق استان اصفهان و در مرز استان یزد قرار گرفته است که از توابع بخش بن رود در شهرستان اصفهان به حساب می‌آید.
شغل بیشتر مردم این شهر کشاورزی است و زنان آن به پارچه بافی و قالی بافی مشغول هستند.
شهر ورزنه دارای دو بافت جدید و قدیم است.
بافت جدید شهرستان ورزنه شهرک امام جعفر صادق نام دارد و در شمال زاینده رود واقع شده و بافت قدیم آن هم در جنوب زاینده رود که قبلا خندق شهر بوده قرار گرفته شده.
به دلیل کوچک بودن شهرستان ورزنه شما می توانید از بسیاری از نقاط دیدنی این شهرستان حتی با پای پیاده نیز دیدن کنید مانند آثار تاریخی و یا کارگاه های صنایع دستی.
اما برای بازدید از گاو چاه، گاو گرد و قلعه قورتان نیاز به وسیله نقلیه دارید.
در مدتی نیمی از روز می‌توانید از خانه میرمیران، آب انبارهای صفوی، موزه مردم شناسی دیدن کنید.
ورزنه را سفید ترین شهر ایران می نامند زیرا زنان این شهر به جای چادر سیاه چادر سفید بر سر می‌کنند که درباره دلیل استفاده از چادر سفید در این منطقه نظرات متفاوتی وجود دارد. عده‌ای بر این باورند که زنان ورزنه ای چادر سفید را به علت مقابله با گرمای شدید در تابستان به چادر سیاه ترجیح می دهند.
کاربافی و سفره بافی نمونه ای از صنایع دستی شهرستان ورزنه است.
کار بافی هنری متعلق به دوره تیموریان است و زمانی در شهرستان ورزنه گسترش بسیار زیادی داشته است اما به دلیل ورود پارچه های صنعتی و تولید شده توسط دستگاه‌ها، این هنر بسیار زیبا امروز کم رنگ و کم رنگ تر شده و در حال فراموشی است.
از تولیدات کاربافت های ورزنه به عنوان سفره یا بقچه جهازعروس، چادر سفید،کفن یا چادر شب استفاده می کنند.
هم اکنون در ورزنه ۱۶ کارگاه نیمه فعال خانگی بافت کار وجود دارد که بافندگان آن زنان مسن هستند.
کار بافت های ورزنه با اینکه دارای نقش هستند اما بیشتر از ۵ رنگ ندارند و با نخ پنبه ای مرسریزه و آهار خورده که حاصل چربی مغز گوسفند است تولید می‌شوند.