دیابت بیماری خود ایمنی است که در آن پانکراس بیمار تولید انسولین را متوقف می‌کند. انسولین هورمونی است که شخص را قادر می‌سازد تا انرژی را از غذای مصرفی خارج کند.
سیستم ایمنی در بدن به سلول‌های تولید کننده انسولین که سلول‌های بتا نام دارند و در پانکراس هستند حمله کرده و آنها را تخریب می‌کند. دیابت نوع یک در کودکان و بزرگسالان و در هر سنی ایجاد می‌گردد و باعث وابستگی به تزریق انسولین در طول زندگی می‌گردد.
مسافرین مبتلا به دیابت با خطرات زیادی روبروهستند که تاثیر کمی روی سلامت مسافرین عادی می‌گذارد. برخی از این خطرات عبارتند از:
- تغییراتی در فعالیت جسمانی
- وعده‌های غذایی غیر از رژیم غذایی خاص شما
- خواب بسیار زیاد یا بسیار کم
- تاثیر استرس
حتی مسئله ساده‌ای مانند آفتاب سوختگی می‌تواند روی سطح قند خون مبتلایان به دیابت تاثیر گذاشته و باعث ایجاد یک سری مشکلات گردد.
قبل از سفر، مبتلایان به دیابت باید اقدامات احتیاطی بیشتری را انجام دهند. نکات زیر برای داشتن سفری ایمن در هنگام ابتلا به دیابت انجام دهید.
قبل از مسافرت به پزشک خود مراجعه کنید.
قبل از مسافرت به پزشک مراجعه کنید، او می‌تواند شما را در این زمینه راهنمایی کند:
- نامه‌ای برای توضیح در مورد پمپ انسولین، تجهیزات تزریق و غیره
- نسخه‌ای برای هر دارویی که نیاز دارید.
اگر نیاز به واکسیناسیون برای سفر دارید، باید این کار را در حضور پزشک خود و زودتر از موعد انجام دهید تا قبل از عزیمت بهبود یابید.
باید در حد نیاز خود انسولین، سرنگ، نوار تست و دیگر تجهیزات را برای سفر بردارید، اما در صورت داشتن تجربه در نیاز به انسولین بیشتر، بیش از نیاز خود بردارید.
گاهی ممکن است پزشک توصیه کند که به سفر نروید. مثلا اگر مبتلا به زخم پای دیابتی هستید، ممکن است دیگر به علت زخم‌های موجود در کف پای خود نتوانید روی پا بایستید البته نباید برای مدت طولانی بی حرکت شوید زیرا اگر برای مدت طولانی بی تحرک باشید ممکن است مبتلا به زخم بستر شوید که در اینصورت با خطرات بسیار زیاد آن مواجه خواهید شد . بنابراین اگر مبتلا به دیابت باشید، احتمال ایجاد زخم بستر بیشتر می‌شود. حتما تحرک داشته باشید و موقعیت خود را تغییر دهید تا احتمال بروز زخم بستر را کاهش دهید. اگر این حالت را دارید و دسترسی به پزشک متخصص ندارید میتوانید زخم بستر خود را در خانه و با پماد مخصوص زخم بستر و پانسمان‌های مناسب درمان کنید.
برای وضعیت اضطراری برنامه ریزی کنید.
باید با بستن دستبند شناسایی پزشکی نشان دهید که مبتلا به دیابت هستید. بیمه مسافرتی تهیه کنید و در صورت امکان، نام و شماره داروخانه‌ها و کلینیک‌های مکانی را که می‌خواهید به آنجا بروید را مشخص کنید. بهتر است اطلاعاتی داشته باشید تا در مواقع اضطراری نیازی نباشد تلاشی برای آن بکنید.
مقدار زیادی لوازم دیابتی به همراه داشته باشید.
باید همیشه میان وعده‌های سالم و قند مورد نیاز را داشته باشید تا بتوانید سطح پایین قند خون خود را تا حد ممکن جبران کنید. در اکثر مسافران مبتلا به دیابت، هنگامی که سفر هوایی دارند، قند خون آنها به صورت نامنظم افزایش یا کاهش می‌یابد، بنابراین باید برای هر موردی در هر زمانی آماده باشید.
لوازم دیابت خود را در کیف دستی قرار دهید و مطمئن شوید که موارد زیر را به همراه دارید:
- انسولین و محصولات توزیع کننده انسولین (ویال‌ها، جت انژکتور، بیوژکتورها، اپی پن‌ها، تزریق کننده‌ها و سرنگ‌های آماده)
- پمپ‌های انسولین و تجهیزات آن – مواد پاک کننده، باتری اضافی، لوله پلاستیکی، کیت‌های تزریق، کاتترها و سوزن‌ها (پمپ‌ها و تجهیزات انسولین باید همراه با انسولین باشند)
- کیت اضطراری گلوکاگون
- نوارهای تست کتون در ادرار
برداشتن کیف دیابت خود را فراموش نکنید.
در صورت احتمال سرقت بارهای خود، باید داروها و تجهیزات خود را همراه خود نگه دارید، اما باید آنها را مرتب نیز کنید تا بتوانید در زمان نیاز در هنگام بازرسی و پرواز به آنها دسترسی داشته باشید.
داروهای خود را در محفظه‌های خودشان نگه دارید، اما از پلاستیک زیپ دار یا بسته بندی شفاف دیگری استفاده کنید تا از طریق بازرسی بتوانید آن را آسانتر عبور دهید. پروفایل پزشکی مسافرتی خود را با داروهای جدید که مصرف می‌کنید، اطلاعات تماس پزشک فعلی خود و غیره به روز رسانی کنید.
برخی پزشکان ترجیح می‌دهند که بیماران آنها با یک پمپ انسولین اضافی مسافرت کنند تا در صورتی که برای پمپ اصلی اتفاقی افتاد، از آن استفاده کنند. در اکثر موارد، شرکت‌های سازنده پمپ برای این منظور را قرض می‌دهند و احتمالا باید به آنها مبلغی پرداخت کنید.
اگر خط هوایی که با آن مسافرت می‌کنید، غذایی سرو کرد که با رژیم غذایی شما مطابقت نداشت، غذای خود را همراه داشته باشید. پوشیدن کفش‌هایی که بتوانید آنها را در بیاورید و جوراب‌های گرم عالی است – مخصوصا در مسافرت‌های هوایی طولانی که احتمال لخته شدن خون بیشتر است.
پمپ انسولین خود را جای امنی قرار دهید.
شرکت‌های سازنده پمپ انسولین معمولا توصیه می‌کنند که در هنگام عبور از دستگاه اسکن دستگاه پمپ یا بررسی مستمر گلوکز خود را در بیاورید، اما دستگاه را از بازرسی اشعه ایکس عبور ندهید.
مطمئن‌ترین راه برای اطمینان از اینکه دستگاه پزشکی شما در امنیت پرواز چه چیزی نیاز دارد این است که با سازنده آن مشورت کنید.
بسیاری مسافران مبتلا به دیابت نوع یک ترجیح می‌دهند که اسکنر را انجام ندهند. در عوض، به مسئول امنیت پرواز اطلاع می‌دهند که پمپ انسولین استفاده می‌کنند و از آنها می‌خواهند که پمپ را به صورت چشمی بررسی کنند و بازرسی بدنی انجام دهند.
هنگام رسیدن به مقصد
به محض ورود، بدن ممکن است کمی با تغییر زمانی مشکل داشته باشد، بنابراین باید به محض فرود و به صورت مکرر در طی مسافرت قند خون شما بررسی شود. پرواز، بی‌اعتنایی به ارتفاعات و قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا می‌توانند روی قند خون تاثیر بگذارند.
در هر روز مسافرت، وسایل مورد نیاز خود را در دسترس بگذارید و یادداشت پزشک را نیز به همراه داشته باشید. مطمئنا می‌دانید که همیشه باید برای درمان خون خود آماده باشید و این یعنی همیشه مواد قندی یا غذای فوری در دسترس داشته باشید. زیرا نمی‌توانید روی این حساب کنید که قادر به یافتن و خریدن آنچه می‌خواهید هستید.
مراقبت از پا در مسیر
این نکات را انجام دهید تا زمانی که خارج از خانه هستید، پاهای خود را سالم نگه دارید:
- حداقل دو جفت کفش داشته باشید تا بتوانید آنها را عوض کنید. این کار به جلوگیری از ایجاد تاول و زخم بستر کمک می‌کند.
- کفش مناسب، جوراب و کیف کمک‌های اولیه را برای درمان صدمات پا همراه داشته باشید.
- با پای برهنه نباشید. در عوض کفشی بپوشید که مخصوص راه رفتن در ساحل یا اقیانوس است. همیشه از پاهای خود وقتی کنار استخر و در پارک هستید، در ساحل راه می‌روید یا در اقیانوس شنا می‌کنید، مراقبت کنید.
- کفش جلو باز مانند صندل و دمپایی لا انگشتی نپوشید. اگر انگشتان پای شما محافظت نشوند، احتمال صدمه به آنها افزایش می‌یابد.
- برنامه روزانه مراقبت از پا را انجام دهید.
زمانی که بیرون از شهر هستید چگونه وضعیت اضطراری را مدیریت کنید؟
اگر حالت اضطراری داشتید و نمی‌دانستید کجا بروید، سعی کنید به کنسولگری ایران یا دانشگاه پزشکی محل بروید. سعی کنید عبارات مفید زبان محلی را یاد بگیرید، مثلا “نیاز به کمک دارم” یا “مبتلا به دیابت هستم”، “بیمارستان کجاست؟” یا “به قند نیاز دارم”.
پایان رپورتاژآگهی/.
این مطلب صرفاً جنبه تبلیغاتی داشته و درناتریپ هیچ مسئولیتی را در رابطه با محتوای آن نمی‌پذیرد.