مگر جز آن است که خاطره‌هایمان با قصه‌ها و حکایت‌ها پیوند می‌خورد و مگر جز آن است که آرزوهای دور و درازمان را با داستان‌ها پیوند می‌زنیم تا روح حضور خویش را در آن‌ها بازیابیم، تا هر آنچه را نایافتنی است، بدان‌ها دست یابیم؟ با نگاه به این عکس‌ها، تنهایی‌ها، سرخوردگی‌ها، شادمانی‌ها و تلخی‌های گریزناپذیرمان را در تار و پود قصه‌ها می‌ریزیم و با چشم‌اندازی خوش‌بینانه، مزرع سبزی را از قالب فرسوده ناملایمات بیرون می‌کشیم تا حدیثی دیگر از طلوعی دیگر را زمزمه کنیم؛ حدیثی با رنگ و لعاب زندگی، با خاطراتی از شهر عشق و شعر و ادب.
اینجا یکی از پرجاذبه‌ترین مقاصد گردشگری ایران است که هر سال بویژه در نوروز انبوه گردشگران ایرانی و خارجی روانه آن می‌شوند. جذابیت‌های باستانی و طبیعی آن همانند رباینده دل‌هاست که از دیدن آن سیراب نخواهید شد. شیراز پر از زیبایی‌های تاریخ و فرهنگ ایرانی است و هر کسی را وسوسه می‌کند تا سفری به‌یادماندنی به این شهر داشته باشد؛ سفری در دالان تاریخ، از عظمت و شکوه ایران‌باستان تا معماری‌های بی‌بدیل دوران زندیه و قاجار؛ سفری با عطر بهارنارنج و طعم فالوده شیرازی و نوای شعر اصیل فارسی.
نوروز ۹۸ با تمام دشواری‌هایی که سیل فروردین به شیراز و شهروندانش تحمیل کرد، شهر مملو از گردشگر بود؛ اما نوروز ۹۹ حکایتی متفاوت دارد. حالا پای مرگ و زندگی خود و اطرافیانمان در میان است. به جای مهمانانِ هرسالۀ شیراز، امسال کرونا مهمان این شهر است؛ مهمان ناخوانده‌ای که به تمام ایران و به تمام جهان سفر کرده است.
حالا مدتی است از کمپین «در خانه می‌مانیم» صحبت می‌کنیم؛ کمپینی که باید همه‌مان رعایت کنیم. شیرازی‌ها معروفند به مهمان‌نوازی؛ اما این مهمان‌نوازی را گذاشته‌اند برای روزهایی نه‌چندان دور که دیگر خبری از شیوع ویروس نیست و «کرونا» خاطره‌ای است که تجربه‌های نه‌چندان ارزانی را برایمان آورده بود. تا رسیدن آن روزها، شیراز هم مثل جاهای دیگر، برای تداوم زندگی، از مهمان‌نوازی معذور است؛ ولو به قیمت گردِ غربتی که مدتی روی دیدنی‌هایش می‌نشیند.
در این تصاویر، تفاوت حال و هوای نوروز ۱۳۹۸ و نوروز ۱۳۹۹ را خواهید دید. شوری که بود، سکوتی که هست، امیدی که باقی‌ست.
