آینه عروسی در گذشته، آینه بی بی مریم نامیده میشد. آینه و شمعدان در رسوم ایرانی‌ها و دیگر کشورهای همسایه مانند افغانستان و پاکستان، جهت خجستگی خواستگاری در انتهای جشن عروسی بر دیوار آویخته میشود.
عروس و داماد در ان مراسم باید از دو در مختلف وارد شوند و به جای نگاه مستقیم به یکدیگر، به طور اوریب در آینه یه یکدیگر نگاه کنند، به طوری که چشم راست هر یک از آنها رو به روی یکدیگر قرار گیرد. این رسم را میتوان از رسوم قدیمی عروسی در بین ایرانیان نام برد، به طوری که در تمامی سفره‌های عقد ایرانی، آینه و شمعدان وجود دارد. این رسم به دوره زرتشتیان بازمیگردد که در آن، شمعدان‌ها نماد فرشتگان محافظ عروس و داماد بوده و آینه نماد روشنایی است. آینه رو به روی صورت عروس و داماد قرار میگیرد تا آنها یکدیگر را در آن تماشا کرده و دل‌هایشان نسبت به یکدیگر همانند آینه پاک و زلال شود. شمع‌ها نیز نماد روشنایی و گرمی پیوند بین عروس و داماد هستند. جنس شمعدان‌ها با قاب آینه یکی بوده و معمولا نقره، برنز یا بلورین است. سجاده‌ای نیز پیشاپیش آینه قرار میگیرد که از موهبت الهی این سفره مقدس بی بهره نماند.
علت وجود آینه و شمعدان
در گذشته رسم بر این بود که داماد چهره عروس را در آینه میدید و علت قرار گرفتن آینه بر سفره عقد همین بود.
وجود شمع بر شمعدان نیز بیانگر همین موضوع است. هم اکنون از آینه و شمعدان به علت زیبایی و احترام به رسوم پیشینیان استفاده میشود.
