روستای ابیانه؛ نگین سرخ کاشان
روستای ابیانه از توابع شهرستان نطنز میباشد که در دامنه کوه کرکس واقع شده است. این روستا به علت داشتن مکان‌های تاریخی، معماری خانه‌ها، آب و هوای معتدل و….. گردشگران زیادی را به خود جذب میکند. این روستا در تاریخ ۳۰ مرداد سال ۱۳۵۴ به ثبت ملی شد.
نام‌گذاری
در گذشته نام این منطق ویونا بود که در زبان محلی به آن بید و ویانه که به معنای بیدستان است گفته میشد. این اسم در طول زمان به نام اویانه تغییر پیدا کرد تا اینکه شکل آن امروزه ابیانه خواند میشود.
تاریخچه
این روستا بر اساس تحقیقات در ۱۵۰۰ سال گذشته به وجود آمده و یکی از مکان‌های تاریخی ایران محسوب میشود. در این روستا میتوان مکان‌هایی ررا یافت که در دوران حکومت سلجوقیان، ساسانیان، صفویان و قاجار ساخته شده‌اند. جمعیت این روستا ۲۹۴ نفر بوده و تعداد خانه‌های آن ۵۰۰ عدد است.
آب و هوای این روستا بسیار خوب و مدیترانه‌ای است که در تابستان خنک بوده و میتواند مقصد خوبی برای گردشگران باشد.
موقعیت جغرافیایی
این روستا در ۴۰ کیلومتری شمال غرب نطنز و در ۸۰ کیلومتری جنوب غرب کاشان قرار دارد.
فرهنگ و شغل مردم ابیانه
مردم این روستا به زبان فارسی و با لهجه خاصی صحبت میکنند. مرد روستا به پوشش خود تاکید بسیاری دارند و حتی سعی بر این داشته‌اند که چگونگی پوشش خود را از سالها تا کنون حفظ کنند.
زنان روستا از پارچه‌های گلدار و رنگارنگ برای خود پیراهن می‌دوزند و چارقد‌های سفید رنگی بر سر میکنند. مردان نیز شلواری گشاد و دراز که از پارچه سیاه تشکیل شده استفاده میکنند.
مردم روستا به اشغالی چون باغداری، دامپروری و کشاورزی مشغول هستند که آب زمین‌های کشاورزی خود را از طریق قنات تامین میکنند. سیب‌زمینی، گندم، جو، و میوه‌هایی چون زردآلو، سیب، گلابی و گردو از محصولات ابیانه به شمار می‌آیند.
یکی از شغل‌های مردم در این روستا قالیبافی است.
غذاهای روستا
از غذاهای این روستا به چند نمونه میتوان اشاره کرد مانند گپا که از ذرت خرد شده و مواد دیگر تهیه میشود. از دیگر غذاها نیز میتوان به قرمه و کاروانی اشاره کرد که قرمه عموما از گوشت گوسفند درست میشود و به آن قلیه نیز میگویند و کاروانی که شبیه کله جوش است از کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ درست میشود.
معماری خانه‌ها
خانه‌های این روستا مربوط به دوره‌های مختلف است که به صورت پلکانی قرار گرفته و به شکل مکعب‌های چوبی میباشند. جنس دیواره خانه‌های روستا از خاک سرخ است که در برابر باران بسیار مقاوم‌اند.
جاذبه‌های مختلف
از جاذبه‌های این روستا میتوان به موارد مختلفی در ادورا گوناگون اشاره کرد مانند:
خانقاه
محل استراحت شاهان صفوی بوده که در دوره شاه عباس دوم ساخته شده است.
کاروانسراهای قدیمی: این روستا شترخانه‌های زیادی داشته که هر کدام صاحبانی داشته‌اند و برخی از آنها بر اثر سیل تخریب شده‌اند.
آسیاب‌های روستا
این روستا سه آسیاب دارد که در زبان محلی ابیانه‌ای به آسیاب آره گفته میشود و دارای نام‌هایی چون آره هره، آره داریون و آره میون هستند.
آب انبارها
چهار آب انبار در این روستا وجود دارد که هیچ یک قابل استفاده نیست و دارای نام‌هایی چون پرزله، پالیزه، پ باغچه و پس باغچه هستند.
مساجد
این روستا یازده مسجد دارد که قدیمی‌ترین آن در سال ۴۶۶ هجری قمری ساخته شده و دارای منبر چوبی قدیمی منبت کاری شده است.
زیارتگاه‌ها
این روستا ۲ زیارتگاه دارد که گفته میشود محل دفن فرزندان امام موسی کاظم(ع) با نام‌های عیسی و یحیی میباشد.
قلعه‌های روستا
در اطراف روستا ۳ قلعه وجود دارد که جهت حفظ روستا در برابر یاغیان ساخته شده‌اند و با نام‌های تخت هامان، هرده و پاله خوانده میشوند.
آتشکده
از قدیمی‌ترین جاذبه‌های روستا است که در دوره حکومت ساسانیان ساخته شده است.
سوغاتی‌های روستا
مهم ترین سوغات ابیانه زیورآلات دست ساز هستند و از دیگر سوغاتی‌های روستا میتوان به لواشک، گیوه، قالی، آویز‌های‌تزیینی، لبنیات، گردو، بادام، سیب و آلو اشاره کرد.
[icon name=”map-marker” class=”” unprefixed_class=””]آدرس: ایران، استان اصفهان، شهرستان نطنز، روستای ابیانه.